[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Medycyna Praktyczna - portal dla lekarzy
Elektrokardiografia. 21-letni mężczyzna z nawracającym kołataniem serca
prof. dr hab. med. Barbara Dąbrowska, Warszawa
Data utworzenia: 29.03.2010
Ostatnia modyfikacja: 02.08.2011
Opublikowano w Medycyna Praktyczna 2010/03
Dawno już nie przedstawiałam Czytelnikom całej historii choroby "w obrazkach", zapraszam zatem do obejrzenia serii zapisów holterowskich,
wykonanych w odstępie kilku miesięcy (dzielących rejestrację paska A od rejestracji pasków B i C) u 21-letniego mężczyzny z nawracającym
kołataniem serca.
Ryc.
Uporczywie nawracające wstawki częstoskurczu nadkomorowego (pasek B), o częstotliwości od niespełna 140 do 200/min, cechowały się
obecnością ujemnych załamków P w odstępie do 140 ms przed zespołami QRS. Zmienny kształt załamków T na tym pasku, widoczny
zwłaszcza w odprowadzeniu CM
5
, związany jest zarówno z nakładaniem się na nie ekotopowych załamków P (w różnych miejscach, ponieważ
obie widoczne wstawki częstoskurczu są niemiarowe), jak i z czasem trwania poprzedzającego odstępu RR. Co więcej - w trakcie
przyśpieszania się rytmu częstoskurczu niejednokrotnie dochodziło u tego chorego do aberracji przewodzenia śródkomorowego (tu widoczna
jest tylko jedna taka ewolucja - pierwsza na pasku B). W przerwach między napadami częstoskurczu, zwłaszcza w godzinach nocnych (paski A i
C), nawracał czynny rytm ektopowy o częstotliwości od 68 do 95/min. Załączone fragmenty zapisu pozwalają wykluczyć nawrotny (atypowy)
częstoskurcz węzłowy, częstoskurcz przedsionkowo-komorowy oraz uporczywy częstoskurcz nawrotny z łącza - ponieważ: 1) rytm ektopowych
załamków P bywa także wolny, poniżej 100/min; 2) okresowo widoczne jest przewodzenie tego rytmu z blokiem przedsionkowo-komorowym II°
(pasek A). Pozostaje więc rozpoznanie ogniskowego częstoskurczu dolnoprzedsionkowego z bardzo aktywnego ośrodka autonomicznego.
Próby leczenia antyarytmicznego były nieskuteczne i w ciągu paru miesięcy u chorego rozwinęły się kliniczne objawy kardiomiopatii wywołanej
tachykardią. Na załączonych paskach zwraca uwagę zmiana kształtu załamków T w odprowadzeniach CM5 i IS (prawidłowych, a nawet
wysokich na pasku A i niesymetrycznych ujemnych na paskach B i C) oraz wybitny wzrost amplitudy zespołów QRS w odprowadzeniach CS2 i IS
na paskach B i C (w odprowadzeniu IS załamki R sięgają 26 mm). Ten ostatni objaw pozwala przypuszczać, że u tego młodego mężczyzny
uporczywa tachykardia doprowadziła nie tylko do rozszerzenia jam serca, ale i do przerostu mięśnia sercowego. Skuteczna ablacja ektopowego
ogniska bodźcotwórczego spowodowała ustąpienie tachyarytmii i normalizację EKG.
Więcej informacji znajdą Państwo na stronie http://www.mp.pl
Copyright © 1996 - 2011 Medycyna Praktyczna
[ Pobierz całość w formacie PDF ]