[ Pobierz całość w formacie PDF ]
//-->Głębokie wykopyw miastachtekst:prof. dr hab. inż. ANNA SIEMIŃSKA-LEWANDOWSKA,InstytutDróg i Mostów, Wydział Inżynierii Lądowej, Politechnika Warszawska1. WprowadzenieRozwój miejskiej komunikacji zbiorowejpolegającej głównie na transporcie szyno-wym (metro, premetro, tramwaje, szybkakolej miejska) wiąże się z budową w cen-trum miast linii podziemnych z dużymistacjami przesiadkowymi, które są wielo-gabarytowymi obiektami podziemnymi.Tunele szlakowe najczęściej ze względuna zabudowę miejską wykonuje się me-todami zmechanizowanymi (tarczami);stacje najczęściej powstają w wykopachszerokoprzestrzennych, których głębo-kość, np. obecnie w Warszawie, wynosiponad 30 m.Wykorzystywanie maszyn TBM do drą-żenia tuneli komunikacyjnych i technicz-nych wymaga budowy szybów – komórstartowych i odbiorczych, mających głę-bokość sięgającą nierzadko kilkudziesięciumetrów i znaczne wymiary w planie.Rozwój i urbanizacja miasta to takżerozbudowa sieci kanalizacyjnej i wo-dociągowej oraz konieczność odpro-wadzania ścieków przez system tunelikanalizacyjnych do oczyszczalni położo-nych najczęściej na peryferiach miasta.Budowa lub unowocześnianie podziem-nej infrastruktury technicznej wiąże sięz wykonywaniem, co prawda wąskich,ale na ogół głębokich wykopów liniowychbezpośrednio pod ulicami, w tzw. żywejtkance miejskiej.Proces deglomeracji, czyli tendencja doopuszczania centrum miasta i zamiesz-kania w suburbiach wywołuje problemdużego dziennego napływu do śródmiej-skich dzielnic biurowych samochodów,które powinny znaleźć miejsce na pod-ziemnych parkingach. Warszawa i inneProjektowanie i budowa głębokich wykopów są obecnie w Polsce, ale teżi na świecie nieodłącznym elementem budownictwa na terenach zurba-nizowanych, gdzie brak miejsca na powierzchni terenu zmusza inwesto-rów do poszukiwania powierzchni biurowych czy mieszkalnych w corazwyższych budynkach z coraz głębszymi kondygnacjami podziemnymi.W śródmiejskich i zabytkowych dzielnicach miast często buduje się tzw.plomby w miejscach zrujnowanych podczas wojny kamienic lub we-wnątrz zachowanych ze względów konserwatorskich elewacji.polskie miasta cierpią na chronicznybrak miejsc parkingowych zarówno napowierzchni terenu, jak i pod nią. W mia-stach Europy Zachodniej czy DalekiegoWschodu budowa podziemnych garaży,połączonych często z centrami handlo-wymi czy dworcami, jest standardemświadczącym o wysokiej jakości życia. Jestto również – w powiązaniu z podziem-nymi przejściami dla pieszych – sposóbna chronienie się przed zimnem (Finlandia– Helsinki, Norwegia – Oslo) lub upałemi deszczem w tropikach (Singapur, Hong-kong). Podziemne, wielokondygnacyjnegaraże i tunele dla pieszych buduje sięw głębokich wykopach.W każdym z podanych wyżej przykła-dów wykonywania głębokich wykopówna terenie zurbanizowanym powstającaw wykopie konstrukcja podziemna, a póź-niej część nadziemna obiektu, często stykasię z istniejącą zabudową, nierzadko zabyt-kową, lub znajduje się w bliskiej odległościod eksploatowanych tuneli metra, drogo-wych czy kolejowych. To wpływa na dobórrodzaju obudowy i sposób wykonywaniakonstrukcji. Podstawowym kryterium pro-jektowania konstrukcji w głębokich wy-kopach jest bezpieczeństwo robót i ogra-niczenie niekorzystnego oddziaływaniana sąsiadujące z wykopem obiekty orazna środowisko. Jak wspomniano powy-żej, bezpieczeństwo konstrukcji i prac bu-dowlanych wynika z przyjętej w projekciemetody budowy części podziemnej orazz rodzaju zastosowanej obudowy wykopu.Teoretyczna prognoza przemieszczeńobudowy wykopu i sąsiadów umożliwiaocenę ewentualnych zagrożeń oraz kon-trolę, dzięki monitorowaniu konstrukcji,poprawności i jakości prowadzonych praci przyjętych założeń projektowych.Odrębnym zagadnieniem jest dosto-sowanie przyjętej metody budowy doudokumentowanych odpowiednim roz-poznaniem warunków geologicznych,geotechnicznych i hydrologicznychw podłożu budowanego obiektu, a takżew strefie jego oddziaływania. Głębokiewykopy, w myśl normy Eurokod 7, za-liczane są do tzw. drugiej, a często na-wet do trzeciej kategorii geotechnicznej.Oznacza to konieczność wykonania napotrzeby projektu budowlanego do-kumentacji geologiczno-inżynieryjnejoraz wyznaczenie wartości parametrówpodłoża (szczególnie mechanicznych)badaniami in situ oraz laboratoryjnymi.Niezbędne jest również opracowanieopinii środowiskowej i zatwierdzenie jejprzez odpowiednie organy administracjipaństwowej oraz załączenie do projektubudowlanego projektu monitorowaniakonstrukcji wykopu i obiektów do niegoprzyległych.Na koniec, wybór rodzaju obudowyi metod wykonania głębokiego wykopupowinien uwzględniać też aspekty eko-nomiczne oraz analizę ryzyka.2. Rodzaje obudów głębokiego wy-kopuZe względu na kryterium minimalizacjiprzemieszczeń podłoża i ściany wykopu,82Nowoczesne BudownictwoInżynieryjneListopad – Grudzień 2014GeotechnikaŚWIATWarszawa i inne polskie miasta cierpią nachroniczny brak miejsc parkingowych zarównona powierzchni terenu, jak i pod nią. W miastachEuropy Zachodniej czy Dalekiego Wschodubudowa podziemnych garaży, połączonych częstoz centrami handlowymi czy dworcami, jeststandardem świadczącym o wysokiej jakości życia.Jest to również – w powiązaniu z podziemnymiprzejściami dla pieszych – sposób na chronienie sięprzed zimnem (Finlandia – Helsinki, Norwegia –Oslo) lub upałem i deszczem w tropikach (Singapur,Hongkong).obudowy można podzielić na sztywne,gwarantujące ograniczenie oddziaływaniana sąsiadów, oraz podatne, które możnastosować tam, gdzie deformacje terenusą akceptowalne. Obudowy podatne to:ściana berlińska,ściana z grodzic stalowych, nazywanaścianką szczelną,ściany gwoździowane.Do obudów sztywnych zalicza się:ściany szczelinowe formowane w grun-cie lub prefabrykowane,palisady z pali CFA oraz mikropali,ściany z kolumn formowanych iniekcjąstrumieniową, popularnie nazywanątechnologią jet grouting.Stateczność obudowy wykopu możebyć zapewniona przez stalowe rozpory(poziome lub zastrzały), kotwy grun-towe, przypory z gruntu rodzimego orazstropy lub fragmenty stropów kondygna-cji podziemnych, gdy obudowę wykopuwykonuje się w technologii ścian szcze-linowych.Każdy z systemów rozparcia, podobniejak zastosowany typ obudowy ściany wy-kopu, w mniejszym lub większym stopniuwpływa na wartości pionowych i pozio-mych przemieszczeń wokół wykopu.Przy wyborze rodzaju obudowyuwzględniane są następujące czynniki:warunki geotechniczne oraz poziomwody gruntowej,głębokość wykopu i jego położeniew stosunku do istniejących obiektównaziemnych i podziemnych,rodzaj zabudowy sąsiadującej z wyko-pem,metody budowy części podziemnejobiektu powstającego w wykopie,uwarunkowania środowiskowe,specjalne wymagania narzucone przezwłaścicieli obiektów sąsiednich.Konstrukcja i sposób wykonania każdejz podanych wyżej rodzajów obudów sąpowszechnie znane i zostały szczegółowoopisane w wielu publikacjach [1, 2, 3,4, 5]. Na świecie najczęściej stosowa-nymi obudowami wykopów są palisady,w kraju ściany szczelinowe, a w następnejkolejności ścianki szczelne i ściana ber-lińska. W niniejszym artykule omówionomożliwości ich stosowania i konsekwen-cji przyjętego rozwiązania przy budowiegłębokiego wykopu w zwartej zabudowiemiejskiej.2.1. Ściana berlińskaŚciana berlińska została opatento-wana w latach 20. XX w. jako elementmetody odkrywkowej budowy tuneli,którą stosowano do budowy linii metraw Berlinie. Jest to obudowa tymczasowa,stosunkowo wiotka, składająca się ze sta-lowych słupów osadzanych w grunciei poziomej opinki. Opinka zabezpieczaściany wykopu i umożliwia przeniesie-nie obciążenia parciem gruntu na pio-nowe elementy stalowe. Na ogół stosujesię opinkę drewnianą (deski, kantówka,półokrąglaki), rzadziej stalową, w krajachEuropy Zachodniej – beton natryskowyzbrojony siatką, co jest rozwiązaniemnajkosztowniejszym. Słupy stalowe tozazwyczaj dwuteowniki HEB – zwyklewysokości od 240 do 500 mm, profile IPE(dwuteowniki o pocienianych środnikach)o wysokości od 240 do 500 mm lub dwaceowniki od 300 do 400 mm.Obudowę berlińską wykonuje się sukce-sywnie, w miarę postępu robót ziemnych.Ze względu na hałas i drgania nie dopusz-cza się, aby na terenie miejskim słupy byływbijane. Dlatego stosuje się osadzanie słu-pów w wierconym otworze wypełnionymzawiesiną samotwardniejącą (mieszaninawody, iłu i cementu o wytrzymałości od1 do 2 MPa), a po zainstalowaniu słupaotwór na długości poniżej dna wykopuwypełnia się betonem. W miarę pogłę-biania wykopu montuje się opinkę międzypółkami dwuteowników lub ceowników.Wysokość montowanego jednorazowopasa opinki zależy od rodzaju gruntu(w sypkich piaskach może to być ok.0,5 m, zaś w gruntach spoistych, zwar-tych, np. glinach czy iłach nawet do 1,5m). Wysokość ta zależy również od ob-ciążenia ściany i sytuacji na powierzchniterenu w sąsiedztwie wykopu. Wykop,w zależności od jego głębokości docelo-wej i szerokości, rozpiera się kształtowni-kami stalowymi, rurami lub przy dużychszerokościach (powyżej 22 m) kotwamigruntowymi. Przy sprzyjających warun-kach geotechnicznych wykopy w obu-dowie berlińskiej wykonywano do głę-bokości 24 m i 28 m [3]. W Warszawiena ogół głębokość ta wynosi od 10 doRyc. 1. Wykop tunelu szlakowego I linii metra w Warszawie wykonany w obudowie ze ściany berlińskiejListopad – Grudzień 2014Nowoczesne BudownictwoInżynieryjne83ŚWIATGeotechnikaPrzy sprzyjającychwarunkachgeotechnicznych wykopyw obudowie berlińskiejwykonywano dogłębokości 24 m i 28 m.W Warszawie na ogółgłębokość ta wynosi od 10do 12 m.wykopu, tam gdzie nie jest wymaganaduża sztywność obudowy.Podejmując decyzję o wyborze ścianyberlińskiej jako obudowy wykopu, należyzwrócić uwagę na konieczność wykonaniaodwodnienia terenu, jeżeli poziom wodygruntowej znajduje się powyżej dna pro-jektowanego wykopu; należy ocenić, czywarunki geotechniczne umożliwiają wy-konanie studni głębinowych i wytworze-nie leja depresji. Jeżeli zasięg leja depresji,będzie wykraczał poza granice własnościterenu, wówczas należy wykonać operati uzyskać pozwolenie wodnoprawne. Ko-nieczne jest też opracowanie opinii śro-dowiskowej, oceniającej jak odwadnianieterenu wpłynie na osiadania sąsiednichobiektów – budynków i podziemnej in-frastruktury oraz na roślinność. Po za-kończeniu robót w głębokim wykopiei wybudowaniu części podziemnej frag-menty ściany berlińskiej (słupy zabeto-nowane w dnie wykopu i opinka) zostająw gruncie, o czym nie zawsze pamiętająwłaściciele sąsiednich posesji. Przy kolej-nych pracach budowlanych w głębokimwykopie sąsiadującym z wybudowanymw obudowie berlińskiej obiektem trzebabędzie te elementy usunąć (dodatkoweprace i dodatkowy koszt), a na ogół niejest to uwzględniane np. w kosztorysieinwestorskim. Wykonując analizę oddzia-ływania wykopu na otoczenie, np. me-todą elementów skończonych, trzeba tepozostałości uwzględnić w siatce modelu.Ryc. 2. Wykop w obudowie berlińskiej – budowa tunelu szybkiego tramwaju w Krakowie,fot. Stump-Hydrobudowa Sp. z o.o.12 m. Przekrój wykopu na I linii metraw Warszawie budowanego w obudowieze ściany berlińskiej pokazano na rycinie1, a widok z realizacji podobnego wykopupod tunel tramwajowy w Krakowie narycinie 2. Wykop ten na odcinkach szla-kowych był rozpierany stalowymi rozpo-rami, a na stacjach kotwiony tymczaso-wymi kotwami gruntowymi. Na rycinachwidoczne są stalowe słupy i drewnianaopinka ściany berlińskiej oraz głowicekotew gruntowych.Obydwie te budowy były realizowanew stosunkowo dużej odległości od za-budowy mieszkalnej (w Warszawie naUrsynowie, w Krakowie w sąsiedztwieDworca Głównego) i na terenie należą-cym do miasta – pod ulicami. W związkuz tym nie trzeba było uzyskiwać zgody nawykonanie kotew gruntowych.Często obudowa berlińska jest stoso-wana w miejscach gdzie są przewidzianewyjścia ze stacji metra (ryc. 3) lub też jakofragment obudowy wyższej części ściany2.2. Ściana z grodzic stalowych –ścianka szczelnaPrzez wiele lat uważano, że w tereniegęsto zabudowanym ścianka szczelna niemoże być stosowana jako obudowa głę-bokiego wykopu z uwagi na zagrożeniebezpieczeństwa przyległych budynków,Ryc. 3. Wykop w obudowie berlińskiej – wyjście ze stacji metra w Warszawie, fot. A. Siemińska-Lewandowska84Nowoczesne BudownictwoInżynieryjneListopad – Grudzień 2014GeotechnikaŚWIATgdyż jest konstrukcją wiotką i wymagarozpierania lub kotwienia na wielu pozio-mach. Obecnie, szczególnie na południuPolski, ściana z grodzic stalowych jestpowszechnie wykorzystywana jako obu-dowa wykopów o głębokości sięgającejkilkunastu metrów. Jedyny warunek tech-nologiczny to stosowanie urządzeń dowciskania brusów, tak aby ograniczyć ne-gatywny wpływ instalacji ściany zarównona grunt (drgania i wibracje powodująrozluźnienie gruntów niespoistych), jaki na obiekty. W celu zwiększenia sztywno-ści obudowy można też stosować techno-logię mieszaną, polegającą na pogrążaniugrodzic w wykopie szczelinowym wy-pełnionym zawiesiną iłowo-cementową,tworząc w ten sposób rodzaj konstruk-cji zespolonej. Grodzice stosowane jakoobudowy klasyfikuje się według kształtuprzekroju poprzecznego oraz typu zam-ków [6]. Najbardziej powszechne kształtyto grodzice korytkowe w kształcie literyU, Z, grodzice skrzynkowe z profili dwu-teowych i w literę H oraz grodzice płaskiei rurowe. Po osadzeniu brusów wykopw miarę głębienia rozpiera się kotwamigruntowymi lub stalowymi rozporami.Szczegółowe dane dotyczące technikiwykonania ścianki szczelnej, elementówprojektowania i wymagań technicznychznajdują się w normie [7].Obudowa głębokiego wykopu wyko-nana w technologii ścianki szczelnej jestekonomicznie uzasadniona w gruntachnawodnionych. Dzięki zagłębieniu bru-sów w warstwy nieprzepuszczalne możnaznacznie ograniczyć zakres odwodnieniai objętości wody zrzucanej do sieci, codaje wymierne oszczędności. Nie mapotrzeby uzyskiwania dodatkowych ze-zwoleń, dzięki czemu skraca się czas ocze-kiwania na decyzje administracyjne. Obu-dowa z brusów jest obudową traconą, aledzięki temu staje się ona rusztowaniem doszalunków zewnętrznych ścian podziemia.Dlatego m.in. z uwagi na koszty obudowywykopów w technologii ścianki szczelnejmogą być konkurencyjne cenowo w sto-sunku do ścian szczelinowych o grubości80 cm i więcej.W przypadku budowy głębokiego wy-kopu w obudowie ze ścianki szczelnej naterenie o zwartej zabudowie miejskiejszczególną uwagę należy zwrócić na mo-nitorowanie konstrukcji wykopu i sąsied-nich obiektów i np. w ścianie instalowaćrurki do pomiarów inklinometrami. Dziękinim możliwa jest stała obserwacja prze-Obudowa głębokiego wykopu wykonana w technologiiścianki szczelnej jest ekonomicznie uzasadnionaw gruntach nawodnionych. Dzięki zagłębieniubrusów w warstwy nieprzepuszczalne można znacznieograniczyć zakres odwodnienia i objętości wodyzrzucanej do sieci, co daje wymierne oszczędności.Ryc. 4. Wykop w terenie zabudowanym w obudowie z grodzic stalowych, fot. Aarslef Sp. z o.o.mieszczeń poziomych obudowy wykopu,terenu i przyległych budynków i ewen-tualna szybka reakcja w przypadku prze-kroczenia alarmowych progów wartościprzemieszczeń. Na rycinie 4 pokazanowykop o głębokości 14 m, wykonanyw obudowie z grodzic stalowych. Sta-teczność ściany wykopu zapewnia jedenrząd kotew gruntowych tymczasowychzainstalowanych na oczepach, a w dolnejczęści ściany kotwy trwałe wykonane bez-pośrednio w grodzicy. Szalowanie ścianjest mocowane do grodzic. W narożachzainstalowano rozpory stalowe rurowe.Wykop ten był przez cały okres budowymonitorowany. Przemieszczenia poziomeobudowy mierzono za pomocą inklino-metrów, a sąsiednie obiekty i powierzch-nię terenu obserwowano metodami geo-dezyjnymi.pewniającą znacznie większe ograniczenieprzemieszczeń aniżeli opisane powyżejobudowy wykopu w postaci ścian ber-lińskiej i ścianki szczelnej. Ściany szcze-linowe najczęściej mają grubość 60, 80oraz 100 cm (na budowie metra w War-szawie nawet 120 cm) i są jednocześnieelementem konstrukcyjnym podziemnejczęści obiektu (tunelu, stacji metra, pod-ziemnego parkingu). Podczas głębieniawykopu ściany te są rozpierane stalowymirozporami, kotwami gruntowymi oraz, cobyło niemożliwe w przypadku stosowaniaobudów wiotkich, stropami lub fragmen-tami stropów podziemnych kondygna-cji. Ten ostatni sposób budowy częścipodziemnej obiektu, nazywany metodąstropową lub półstropową, gwarantujebezpieczeństwo robót podziemnych orazogranicza wpływ wykopu na zabudowęsąsiednią. Głębokość ściany szczelinowejwynika z obliczeń statycznych obudowywykopu i wynosi na ogół od 15 do 30 mdla różnych głębokości wykonywanegopod ich osłoną wykopu. Zdarza się jednakczęsto, że projektant części podziemnejwraz z wykonawcą decydują wspólnieo takim wydłużeniu ścian szczelinowych,2.3. Ściana szczelinowaTechnologia wykonywania ścian szcze-linowych jest szczegółowo opisana w pu-blikacjach [2, 5, 8, 9] oraz w normie [10].Ściana szczelinowa wylewana w gruncie,którą wykonuje się sekcjami o długości odok. 3 m do 6 m, jest obudową wykopu za-Listopad – Grudzień 2014Nowoczesne BudownictwoInżynieryjne85ŚWIATGeotechnikaŚciany szczelinowe najczęściej mają grubość60 cm, 80 cm oraz 100 cm (na budowie metraw Warszawie nawet 120 cm) i są jednocześnieelementem konstrukcyjnym podziemnej częściobiektu (tunelu, stacji metra, podziemnego parkingu).Podczas głębienia wykopu ściany te są rozpieranestalowymi rozporami, kotwami gruntowymi oraz, cobyło niemożliwe w przypadku stosowania obudówwiotkich, stropami lub fragmentami stropówpodziemnych kondygnacji.aby zagłębić je w warstwie gruntu nie-przepuszczalnego. Dzięki temu ograniczasię zakres odwadniania terenu tylko doobszaru wykopu, co jak już wspomnianopowyżej, nie wymaga odpowiednich po-zwoleń wodnoprawnych. Wówczas głębo-kość ścian szczelinowych może wynosićnawet ponad 50 m, tak jak to ma miejscena stacjach Rondo ONZ i Świętokrzyskana budowanej II linii metra w Warsza-wie. Należy jednak mieć świadomość, żedecyzja o pogłębianiu ścian do warstwygruntów nieprzepuszczalnych powinnabyć poprzedzona starannym rozpozna-niem geotechnicznym. Może się zdarzyć,że mimo iż na przekrojach geologiczno--inżynieryjnych występują na wymaga-nych głębokościach np. warstwy iłów,w rzeczywistości układ warstw jest inny.Grozi to utratą stateczności dna wykopu,dużym napływem wód gruntowych dogłębionego wykopu i w konsekwencjiawariami w sąsiedztwie, na powierzchniterenu. Taka sytuacja wydarzyła sięw październiku 2012 r. na budowieII linii metra.Mimo wieloletniego doświadczenia,budując ściany szczelinowe w odległościnierzadko kilkunastu centymetrów odistniejących fundamentów budynków,należy zwrócić uwagę na fazę głębieniaszczeliny w osłonie cieczy stabilizują-cej (zawiesiny iłowej) i na etapowanieprac w wykopie. Jak dowodzą danez pomiarów przemieszczeń [11], pierw-sze znaczące osiadania powierzchni te-renu w sąsiedztwie budowanej ścianyszczelinowej pojawiają się, gdy wykopszczelinowy jest wykonany do pełnej wy-maganej w projekcie głębokości, a jegostateczność zapewnia zawiesina iłowa,która dzięki zjawisku tiksotropii tworzyżel o niewielkiej wytrzymałości struktu-ralnej. Jak wspomniano powyżej, ścianywykonuje się sekcjami o długości ok. 6 m.Jeżeli w bezpośrednim sąsiedztwie wy-kopu znajduje się budynek zabytkowy lubw złym stanie technicznym, projektantobudowy wykopu stawia warunek, abydługość jednej sekcji ściany szczelinowejnie była większa niż tzw. jeden zabiórchwytaka koparki, tzn. ok. 2,9 m. Wy-maga się również, aby czas, jaki upływamiędzy zakończeniem głębienia szcze-liny a rozpoczęciem betonowania sekcji(po wstawieniu szkieletu zbrojeniowego)metodą betonowania podwodnego, byłmożliwie najkrótszy. Etapowanie robótw wykopie w decydujący sposób wpływana przemieszczenia ściany wykopu orazotoczenia. Wykonywane w kraju pomiarydowiodły [12], że największe poziomeprzemieszczenia ściany szczelinowej po-jawiają się, gdy ściana jest wspornikiem.Oznacza to, że jeżeli dąży się do ograni-czenia oddziaływania wykopu na otocze-nie, należy możliwie szybko podeprzećścianę w poziomie terenu, wykonującnp. strop poziomu 0. Kolejne punktypodparcia (stropami lub rozporami czykotwami) i fazowanie robót ziemnychznajduje odzwierciedlenie w obliczeniachstatycznych obudowy wykopu. W projek-cie budowlanym obudowy wykopu należyoprócz wyliczonych wartości momentówzginających i sił poprzecznych określićprzemieszczenia poziome obudowyw każdej fazie realizacji, tzn. zarównopodczas głębienia wykopu, jak i wznosze-nia konstrukcji. Często o wymiarowaniuobudowy wykopu decyduje faza wzno-szenia wewnętrznej konstrukcji.Technika wykonywania ścian szczeli-nowych jest w Polsce znana od lat 70.XX w. Obecnie istnieje wiele specjali-stycznych firm wykonawczych, któreopanowały tę technologię na poziomieświatowym. Ze względu na to, że jest toobudowa sztywna, niewymagająca przysprzyjających warunkach zewnętrznegoodwodnienia terenu, jest to technologiastosowana w Polsce powszechnie jakoobudowa wykopu na terenie miejskim.3. Metody budowy głębokich wy-kopówGłębokie wykopy najczęściej wykonujesię jako wykopy otwarte, szerokoprze-strzenne, których stateczność zapewniająrozpory, kotwy lub przypory z grunturodzimego. Ten sposób budowy możebyć stosowany w miastach pod warun-kiem, że inwestor dysponuje dużym pla-cem budowy, w sąsiedztwie wykopu niema budynków wrażliwych na osiadania,a warunki gruntowe są korzystne (np.brak wody gruntowej). W ten sposób bu-duje się duże budynki biurowe z dwukon-dygnacyjnymi podziemiami na terenachpoprzemysłowych, np. w Warszawie naSłużewcu Przemysłowym, gdzie powstałozagłębie biurowe w sąsiedztwie lotniskai obwodnicy.W przypadku wykonywania głębokichwykopów na terenie zwartej zabudowymiejskiej, obszarach zabytkowych czychronionych, gdzie konieczne jest ogra-niczenie wpływu wykopu na otoczenie,stosuje się metodę stropową lub półstro-pową. Ten pierwszy sposób budowy wy-brano np. do wykonania wszystkich stacjina II linii metra w Warszawie. Na rycinie5 pokazano przekrój poprzeczny stacjiC10 Rondo ONZ, a na rycinie 6 stacji C12Nowy Świat. Obydwie stacje budowanesą pod ul. Świętokrzyską, w obszarzesilnie zurbanizowanym. Głębokość wy-kopu na stacji C10 wynosi 15,5 m p.p.t.,a na stacji C12 26 m p.p.t. Fazy budowykorpusu stacji C10 metodą stropową sąnastępujące:wykonanie ścian szczelinowych o dłu-gości 53 m oraz pali i baret,wykonanie wykopów do dolnej krawę-dzi górnego stropu,wykonanie stropu stacji,zasypanie górnego stropu z pozosta-wieniem otworów technologicznych,głębienie podstropowo wykopu dopoziomu dolnej krawędzi stropu po-średniego,86Nowoczesne BudownictwoInżynieryjneListopad – Grudzień 2014
[ Pobierz całość w formacie PDF ]