[ Pobierz całość w formacie PDF ]
5
ks. Gabriele Amorth
Nowe
wyznania
się do jednej ksiąŜki zawierającej róŜne epizody z
komentarzem. Później dostrzegłem konieczność
lepszego rozwinięcia pewnych kwestii, których nie
mogłem rozwinąć w pierwszej ksiąŜce. Podstawą dla
drugiej ksiąŜki pozostaje wciąŜ moje osobiste
doświadczenie zdobywane pod kierownictwem
o.Candido Amantini. Brałem jednak pod uwagę
równieŜ doświadczenie innych egzorcystów, ich
sugestie, niektóre epizody, które im się przydarzyły,
i dziękuję za ich współpracę.
Epizody czy opowiadania zostały umieszczone w
dodatku do poszczególnych rozdziałów, ale są
podstawą rozwaŜań ze względu na zawarte w nich
przykłady. Wybrałem te fakty, które wydawały mi się
najbardziej znaczące. Chodzi o wydarzenia
współczesne, a czasami jeszcze trwające. Opisałem
tylko rzeczy prawdziwe, niekiedy tylko zmieniłem
imiona i niektóre szczegóły, które mogłyby pomóc w
zidentyfikowaniu bohaterów.
Proszę Pana, by pobłogosławił równieŜ to dzieło.
śyczyłbym sobie, aby zyskało duŜą popularność, jeśli
przyczyni się do chwały Boga i do dobra dusz.
ks .Gabriele Amorth
6
egzorcysty
5wlm PAWEl
Tytuł oryginału:
„Nuovi racconti di un esorcista”
APOSTOLSTWA PAULISTÓW W POLSCE
Przekład: Władysława Zasiura
Projekt okładki: Andrzej Oczkoś
Imprimatur ks. Marian Mikołajczyk Wikariusz Generalny
Kuria Metropolitalna w Częstochowie
25 maja 1998 (L.dz. 370/98) ISBN 83-7186-142-9
@ Edizioni Dehoniane, Roma 1992
@ Edycja Świętego Pawła, 1998
ul. Siwickiego 7, 42-221 Częstochowa
tel. (034) 620.689, fax (034) 620.989
Druk: Bielskie Zakłady Graficzne
TĘP
Przyznam, iŜ nie umiem jasno powiedzieć, dlaczego
moja poprzednia ksiąŜka
„Wyznania egzorcysty”
(Ed.
Dehoniane, Roma; wyd. polskie Edycja św. Pawła,
Częstochowa, odniosła taki nieoczekiwany sukces,
sukces z pewnością przewyŜszający jej wartość.
Próbując to wytłumaczyć, przypomniałem sobie
pewne zdanie z Księgi Przysłów:
Sermo opportunus est optimus, najlepsza jest mowa
stosowna, wygłoszona w odpowiednim momencie
(por. Prz 15, 23). Mogę więc chyba bez zbytniej
przesady stwierdzić, Ŝe sięgnąłem po temat, który
powinien być dzisiaj podejmowany. Czułem potrzebę
zajęcia się tym zagadnieniem, dlatego teŜ nie
ukrywam mojego zadowolenia z powodu szybkiego
wyczerpania nakładu ksiąŜki. Szczególnie jednak
cieszy mnie to, iŜ wreszcie zaczęło coś się zmieniać na
polu egzorcyzmów.
WSPOMNIENIE O OJCU CANDIDO
AMANTINI
AMANTINI
TakŜe w tej ksiąŜce czuję potrzebę wspomnienia
mojego mistrza, o.Candido Amantini, którego Pan
powołał do swojej chwały 22 września 1992 r. Był to
dzień św. Candido, jego patrona. Współbraciom,
którzy od rana przewijali się przy jego łózku, by
złoŜyć mu Ŝyczenia, powiedział po prostu:
"Poprosiłem św. Candido, Ŝeby zrobił mi dzisiaj
prezent". Cierpiał bardzo, wiadomo więc o co poprosił
i został wysłuchany.
Urodzony w Bagnolo di S. Flora (Grosetto) w 1914 r.,
o.Candido, z rozległą wiedzą (wykładał Pismo święte i
teologię moralną) łączył świętość Ŝycia, mądrość i
równowagę wewnętrzną, dlatego był bardzo ceniony
jako spowiednik i kierownik duchowy. O nim
powiedział o.Pio:
"To naprawdę kapłan według Serca BoŜego".
Przez trzydzieści lat pełnił posługę egzorcysty w
diecezji rzymskiej. Ludzie przybywali do niego z
całych Włoch i z zagranicy. Przyjmował nawet
siedemdziesiąt - osiemdziesiąt osób kaŜdego ranka.
Zawsze cierpliwy, zawsze uśmiechnięty, często dawał
rady, które okazywały się naprawdę natchnione.
Biorąc pod uwagę, Ŝe problem egzorcyzmów wzbudza
szerokie zainteresowanie, tak księŜy jak i osób
świeckich, postanowiłem kontynuować ten temat.
Ufam, Ŝe przysłuŜę się w ten sposób wielu ludziom i
jestem szczęśliwy, Ŝe inni egzorcyści czy inne osoby
ze świata katolickiego mają swój udział w powstaniu
tej ksiąŜki.
Przymierzając się do napisania „Nowych wyznań
egzorcysty”, w pierwszym momencie myślałem, by
ograniczyć
Wyraził swoją wielką miłość do Matki BoŜej w
ksiąŜce wydanej przez Edizioni Dehoniane w 1971 r.,
1
Nowe
wyznania
Nowe
Nowe
wyznania
wyznania
egzorcysty
WWS
WS
WSTĘP
TĘP
WSPOMNIENIE O OJCU CANDIDO
AMANTINI
II mistero di Maria [Tajemnica Maryi). Nie miał zbyt
wiele czasu
7
WciąŜ odkrywałem, jak wielka i ciągle wzrastająca
jest dzisiaj potrzeba egzorcystów i jak, niestety,
nieadekwatna jest odpowiedź i przygotowanie ludzi
Kościoła. To na tych dwóch problemach zatrzymam
się w rozdziale wprowadzającym. Wpierw jednak
muszę przypomnieć jeszcze inny fakt, dla mnie
niesłychanie znaczący, który nagle pogłębił moją
wiedzę w tej dziedzinie, otwierając mi moŜliwość
kontaktów nie tylko na poziomie krajowym.
W końcu września 1990 r. ukazała się moja ksiąŜka
„Wyznania egzorcysty”. Nie myślałem, Ŝe zyska taką
popularność. Po kilku dniach spotkałem pewnego
pięćdziesięcioletniego kapłana. Zatrzymał mnie, by mi
powiedzieć: "Przeczytałem ojca ksiąŜkę jednym
tchem. Zapewniam, Ŝe to, co ojciec napisał, to
wszystko są rzeczy, o których nikt nigdy mi nie
mówił". Następnie otrzymałem całą serię listów, które
podniosły mnie na duchu, albowiem pochodziły od
innych egzorcystów. Wszyscy deklarowali całkowite
poparcie dla mojej ksiąŜki. I rozpoczęła się długa seria
recenzji i wywiadów: telewizja, radio, prawie
wszystkie największe czasopisma, zwłaszcza świeckie.
na pisanie, pochłonięty modlitwą (nierzadko nocami) i
wykonywaniem swej posługi egzorcysty. W 1990 r.
odniosłem wraŜenie, Ŝe stan jego zdrowia zaczyna się
gwałtownie pogarszać. Bałem się, Ŝe przepadnie
dziedzictwo jego doświadczenia jako egzorcysty, które
z wielką cierpliwością starał się mi przekazać.
Napisałem w pośpiechu „Wyznania egzorcysty” i
poprosiłem Edizioni Dehoniane, aby tę ksiąŜkę
wydrukowały z takim samym pośpiechem. Bałem
się, Ŝe nie będzie mógł jej przeczytać i dokonać
korekty.
Odszedł w wigilię ukazania się ksiąŜki „Nowe
wyznania egzorcysty”, do powstania której przyczynił
się, i jestem mu za to wdzięczny, wzywając
jednocześnie jego opieki z nieba.
ks .Gabriele Amorth
8
POSZUKlWANY JEST EGZORCYSTA
Kiedy w czerwcu 1986 r. kard. Ugo Poletti postawił
mnie u boku o.Candido Amantini, abym słuŜył mu
pomocą w wykonywaniu posługi egzorcysty, otworzył
się przede mną nowy świat, wcześniej zupełnie
nieznany. Proszę nie myśleć, Ŝe główne wraŜenia
pochodziły od krańcowych przypadków, dziwnych
fenomenów, w które wierzy się ty1ko po ich
zobaczeniu. Najsilniejszym i najtrwalszym wraŜeniem
dla neo-egzorcysty było przebywanie w kontakcie ze
światem cierpiących, bardziej na duszy niŜ na ciele.
W 1991 r.
Radio Maryja
, słuchane w całych
Włoszech, poświęciło mojej ksiąŜce serię audycji, od
12 lutego do 24 września, umiejętnie prowadzonych
przez o.Livio. Nie trzeba mówic, Ŝe była to
najskuteczniejsza droga popularyzacji ksiąŜki i myśli
w niej zawartych. Dodam wielką ilość konferencji,
listów, spotkań, które pozwoliły mi lepiej poznać
równieŜ te dwa problemy, które chciałbym tu pokrótce
przedstawić.
Dlaczego potrzeba egzorcystów jest dziś tak nagląca?
Czy moŜemy powiedzieć, ze szatan jest bardziej
rozhukany w naszych czasach niŜ w przeszłości? Czy
moŜemy powie-
10
Światem osób, które przychodzą do kapłana z
zaufaniem i gotowością na skorzystanie z jego posługi,
potrzebujący pomocy i rady.
W większości przypadków zadaniem egzorcysty jest
pocieszanie i oświecanie, aby usunąć fałszywe obawy
lub i błędne zachowania (takie, jak zwracanie się do
czarowników, kartomantów i tym podobnych) i
zbliŜenie dusz do Boga poprzez umoŜliwienie im
podjęcia na nowo Ŝycia wiary, modlitwy, uczęszczania
na Mszę św. i przystępowania do sakramentów,
zdecydowanego zbliŜenia się do Słowa BoŜego.
dzieć, Ŝe przypadki diabelskiego opętania i innych
mniejszych szkodliwych chorób są dziś częstsze niŜ
kiedyś?
WciąŜ kierowano do mnie tego typu pytania i moja
odpowiedź na nie jest twierdząca. Racjonalizm, ateizm
głoszony ludziom, korupcja pochodząca z
konsumpcyjnego świata zachodniego spowodowały
zastraszający upadek wiary .
Gdy tylko upada wiara, natychmiast wzrasta zabobon -
to stwierdzenie stanowi matematyczny pewnik.
Wzrost zabobonu jest dzisiaj podsycany takŜe przez
inne czynniki. Kino, telewizja, radio, gazety, słuŜą
często nie tylko rozpowszechnianiu pomografii, ale
równieŜ magii, spirytyzmu, okultyzmu, rytów
wschodnich. Ponadto niektóre tłumne zjazdy, nagrania
W mojej długiej juŜ słuŜbie kapłańskiej nie miałem
nigdy wcześniej tak wielu okazji, aby przybliŜać do
Boga, do Kościoła tak wiele pojedynczych osób lub
całych rodzin.
9
Większość cierpiących nie potrzebuje egzorcyzmów,
ale szczerego nawrócenia.
2
POSZUKlWANY JEST EGZORCYSTA
płytowe, dyskoteki, rozpowszechniają zakamuflowane
orędzia, rock satanistyczny i tym podobne.
Najbardziej widoczne konsekwencje tych działań
bywały juŜ ujawniane przez policję, gdy niektóre
ekscesy doprowadzały do zbrodni. We wszystkich
gazetach zachodnich najpoczytniejszą rubryką jest
horoskop, co w prostej linii prowadzi do ugruntowania
zabobonu. We Włoszech kładzie się cieniem sprawa
legalizacji aborcji i narkomania: dwie plagi często
kojarzone ze złem satanistycznym.
się zatrzymać przez chwilę, tak jak zatrzymałem się
nad sytuacją ludności zwracającej się do magów.
Jest to drugi temat tego rozdziału.
Od nieokreślonej liczby dziesięcioleci egzorcyzmy
zostały prawie wyeliminowane w świecie katolickim,
w przeciwieństwie do tego, co dzieje się w niektórych
wyznaniach protestanckich.
Nje sądzę, bym mówił coś ofensywnego w odniesieniu
do biskupów, jeśli stwierdzą jeden rzeczywisty fakt:
prawie całość episkopatu katolickiego nigdy nie
odprawiała
12
30 października 1991 r. Trzecia Sekcja Karna Sądu
Kasacyjnego wydała sentencję, w której stwierdza, Ŝe
działalność jasnowidzów, magów i im podobnych jest
legalnym źródłem zarobków, podległym podatkowi
dochodowemu, tak jak grafologia, astrologia,
dyscypliny paranormalne.
Wynika to z tego, iŜ ponad dwanaście milionów
Włochów zwraca się do magów, czarownic,
chiromantów, kartomantów, itp. Niełatwo jest dokonać
obliczeń statystycznych, ale takie właśnie dane,
uwaŜane za najbardziej prawdopodobne, zostały
opublikowane na zjeździe w Perugii (1-3 marca 1991
r.), którego temat brzmial: Magia, nowe
11
egzorcyzmów i nigdy nie asystowała przy
egzorcyzmach.
Dlatego tym trudniejsza jest wiara w pewne fenomeny,
w które nawet my, egzorcyści, nie uwierzylibyśmy,
gdybyśmy ich nie zobaczyli.
Prawdą jest, Ŝe Pismo św. wyraŜa się jasno w tym
względzie. Istnieje takŜe konkretne nauczanie i
praktyka w całej historii kościelnej, są pewne
dyspozycje Prawa Kanonicznego. Jednak wbrew
praktyce wieków przeszłych i wbrew nauczaniu
Kościoła wzniesiono mur wokół egzorcyzmów,
doprowadzają do ich praktycznej eliminacji (mówią w
ogólności; kilku egzorcystów zawsze istniało).
Równocześnie wobec nauczania Pisma św. wyrósł mur
milczenia lub jeszcze gorzej, błędnej interpretacji
niektórych teologów i niektórych biblistów.
religie i ezoteryzm we Włoszech. Dodajmy do tego
rozwój sekt satanistycznych i powiedzmy równiez, ze
ludnosc nie ma Ŝadnej ochrony ani ze strony państwa
(przytoczymy w dodatku zdanie pewnego lekarza), ani
ze strony Kościoła.
Chciałbym, aby te dwanaście milionów Włochów
zamiast do magów zwracało się do kapłanów. Trzeba
jednak zdawać sobie sprawę, Ŝe wiara tych ludzi
zredukowana jest do słabego światełka. Według badań
statystycznych, promowanych przez tygodnik
Famiglia Cristiana i miesięcznik Jesus, tylko 34%
Włochów wierzy w istnienie szatana.
Kapłani, z których wywodzą się równieŜ biskupi,
powinni być poinstruowani w tej materii, studiując
trzy gałęzie teologii.
Teologia dogmatyczna, mówiąc o Bogu Stworzycielu,
powinna uczyć równieŜ o istnieniu aniołów, istnieniu
szatana i o tym, co Pismo św. i nauczanie Kościoła
mówią nam na ten temat.
Teologia duchowości, jakkolwiek jest podzielona,
poucza tak o zwykłym działaniu szatana czyli o
pokusach, jak i o działaniu nadzwyczajnym, które
prowadzi do róŜnego rodzaju chorób diabelskich, aŜ
do opętania. I to tu właśnie podaje się środki zaradcze,
łącznie z egzorcyzmami.
Czasopismo Vita Pastorale w styczniu 1992 r.
opublikowało interesujący artykuł uczonego Armando
Pavese, w którym mówi się między innymi, Ŝe
działających okultystów jest ponad 100.000, i Ŝe są
prawdziwymi zawodowcami, o wypróbowanym
doświadczeniu; kapłanów jest mniej niŜ 38.000 i na
tym polu są prawdziwymi analfabetami. Do kogóŜ
wjęc mają się zwracać wszyscy zagubienj we
współczesnym świecie?
W dodatku do pierwszego rozdziału przytoczę
przykład, na jakie cierpienia narazeni są wierni
poszukujący egzorcysty. Okazuje się, Ŝe trudno być
nawet wysłuchanym z tym minimum zrozumienia,
które miłość chrześcjjańska zakłada! Stajemy wobec
ignorancji njeusprawiedliwionej, nad którą chciałbym
Popatrzmy na przykład na znane traktaty, wciąŜ
aktualne, Tanquereya i Royo Marina. Nieudolna nauka
teologii duchowości spowodowała równieŜ duŜe straty
w prawdziwym kierownictwie duchowym.
Teologia moralna powinna uczyć takŜe na temat
wszystkich grzechów przeciwko pierwszemu
przykazaniu, wśród których umieszcza się zabobon;
powinna ukazywać
13
3
wiernym to, co jest zgodne z wolą BoŜą i to, co jest jej
przeciwne, jak magia, sztuka czarnoksięska, itp.
Pismo św. jest bardzo precyzyjne w tym względzie, a
na kartach Biblii znajdujemy bardzo mocne słowa
kierowane przeciw tym grzechom. Pomyślmy tylko o
liście przedstawionej w Księdze Powtórzonego Prawa
(Pwt 18,10-12), w której piętnuje się zabobonne
praktyki, potępiając je:
"Obrzydliwy jest bowiem dla Pana kaŜdy, kto to
czyni".
Ale wielu dzisiejszych moralistów nie umie juŜ
odróŜnić dobra od zła; nie uczą juŜ tego, co jest
grzechem śmiertelnym, a co nim nie jest. Dlatego
wierni nie słyszeli nigdy o podobnych zakazach.
Wystarczy przeczytać ostatnie słowniki teologii
moralnej pod hasłem zabobon: nie znajdzie się juŜ nic
przekonującego'.
Próbowałem pytać wielu kapłanów, wybranych z
róŜnych roczników, czy i jak zgłębiali te argumenty w
trzech traktatach teologicznych, które wymieniłem.
Usłyszałem tylko w odpowiedzi, Ŝe o tych rzeczach
nigdy nie słyszeli. Aby zaradzić temu powaŜnemu
brakowi, naleŜy zacząć od reformy programów
studiów w seminariach i uczelniach katolickich.
Obok luk w studiach teologicznych i braku
bezpośredniego doświadczenia, tłumaczących słabe
przygotowanie kapłanów, naleŜy wymienić
rozpowszechnianie błędów doktrynalnych, głoszonych
bezpośrednio przez niektórych teologów i biblistów.
Sś błędy, które poddają w wątpliwość samo istnienie
szatana i jeszcze bardziej jego działalność. Błędy te,
prezentując się jako "zmodernizowane interpretacje",
dochodzą do zanegowania samego uwalniania od
szatana dokonywanego przez Chrystusa, traktując
Nie przestaną powtarzać, Ŝe chodzi o sytuację
obiektywną, w części niezawinioną, wobec której stają
dziś ludzie Kościoła. Kapłani w czasie studiów
seminaryjnych nie otrzymali odpowiedniego
przygotowania co do istnienia szatana, na temat jego
działalności, sposobu walczenia z nim, przyczyn, z
jakich moŜna popaść w choroby diabelskiego
pochodzenia.
To wszystko dlatego, poniewaŜ w programie studiów
teologicznych zaniedbuje się nauczania teologii
dogmatycznej, teologii duchowości, teologii moralnej,
dotyczącego tego tematu.
Kapłani w większości nie dokonywali nigdy
egzorcyzmów i nie asystowali przy egzorcyzmach.
Często natomiast ulegają wpływom pewnych prądów,
głoszonych przez teologów i bliblistów, którzy nie idą
juŜ za zdrową doktryną Kościoła dotyczącą istnienia i
działania diabła, uwaŜaną przez nich za przestarzałą,
godną ery Średniowiecza.
Oto dlaczego ludzie nie znajdują juŜ w Kościele ani
nauczania, ani zrozumienia, ani pomocy, a nawet
prostego wysłuchania. I nic dziwnego, Ŝe zwracają się
do magów.
2 Enchiridion Vaticanum. vol. V, nr 38, Dehoniane, Bologna.
15
Ukazały się równieŜ wymowne i przeraŜające
statystyki dotyczące teologów włoskich. Nazywam je
statystykami przeraŜającymi, bo w istocie dochodzi się
do takiego wniosku po ich przestudiowaniu: jedna
trzecia teologów nie wierzy w istnienie szatana; dwie
trzecie wierzy teoretycznie, ale nie wierzy w jego
działalność praktyczną i nie bierze jej pod uwagę w
działalności duszpasterskiej.
W tych warunkach pozostaje bardzo mało miejsca dla
tych, którzy wierzą i podejmują odpowiednie kroki.
Stanowią oni wyjątki; muszą działać pod prąd, są
często wyśmiewani i budzą sprzeciw innych.
Doszedłem do takich wniosków, opierając się na
statystykach przygotowanych w Niemczech
Zachodnich w 1974 r. i opublikowanych równieŜ w
Concilium (3/1975, s. 112). Dodaję statystyki
opublikowane w Diavoli, demoni, possessioni [Diabły,
złe duchy, opętania3. Te dane znajdują potwierdzenie
w wielu artykułach teologów i mojej osobistej wiedzy.
1 Kto chciałby mieć ugruntowany pogląd na ten temat, powinien
zajrzeć przynajmniej do słownika Ed. Studium. z 1961
r.,zredagowanego przez Roberti -Palazzini; znajdzie tam dobrze
opracowane hasła: zabobon, wróŜenie, idolatria, magia,
przestrzeganie przesądów ...
14
je jako zwykle uzdrowienie. Przeciwko takim błędom
podniósł się wyraźnie głos autorytetu kościelnego.
Dnia 26 czerwca 1975 r. na łamach L'Osservatore
Romano został opublikowany dokument na temat
demonologii, który potem został dołączony do
oficjalnych dokumentów Stolicy Apostolskiej(2).
Przytoczyłem najwaŜniejsze jego fragmenty w ksiąŜce
„Wyznania egzorcysty”.
Owoc tej potrójnej przyczyny: braków w studiach i
nauczaniu, braku jakiejkolwiek praktyki
egzorcyzmów, błędów doktrynalnych, tłumaczy nam
przynajmniej w części sytuację narodu włoskiego,
który zwraca się do magów i wyjaśnia nam
niedowierzające postawy duchownych.
W dodatku do tego rozdziału publikuję przyczyny, dla
jakich jeden z najbardziej znanych teologów
francuskich nie zgadza się z wieloma innymi.
Przytoczone statystyki odnoszą się do teologów, ale
ich wpływ na współczesną mentalność duchowieństwa
jest ewidentny. Nie zostały przeprowadzone badania
dotyczące bezpośrednio księŜy, ale wierzę, Ŝe
4
[ Pobierz całość w formacie PDF ]