[ Pobierz całość w formacie PDF ]
LASS SMALL
Ta nieznośna
wiedźma
ROZDZIAŁ PIERWSZY
Stefan Szyszko urodził się i wychował w Teksasie. Wszy
scy Szyszkowie, poczynając od jego prapradziadków, zwią
zali swoje życie z miasteczkiem Blink w pobliżu Fredricks-
burga. „Blink" oznacza „mrugnięcie". W pierwszych latach
swego istnienia miasteczko było tak małe, że jeśli przejeżdża
jący przez nie człowiek akurat mrugnął, w ogóle go nie za
uważał. Z czasem przybyło mieszkańców, w Blink osiedlały
się kolejne rodziny imigrantów i wszystko się zmieniło, ale
nazwa pozostała.
Choć nazwisko „Szyszko" miało niezwykłą pisownię,
w wymowie prawie się nie różniło od słowa „Cisco", które
w stanie Teksas brzmi bardzo zwyczajnie, i Stefan dostawał
wiele listów tak włas'nie adresowanych. Jednakże istniejąca
leciutka różnica w wymowie tych dwóch słów sprawiała, że
Stefan rozpoznawał bezbłędnie, którym nazwiskiem akurat "się
do niego zwracano.
Szyszkowie byli Polakami. Nie tylko z pochodzenia, także
ich podejście do życia było polskie. Mieli poczucie humoru,
błysk w oczach, umieli śmiać się głośno i szczerze. Byli upar
ci i niezależni. Potrafili bronić tego, w co wierzyli, słowami
lub przy użyciu pięści; gotowi nawet ryzykować własne życie.
To prawdopodobnie wyjaśnia, dlaczego podczas drugiej woj
ny światowej Rosjanie zamordowali naraz piętnaście tysięcy
wziętych do niewoli polskich oficerów. Wiedzieli, że Polacy
są niebezpiecznymi więźniami; zrobią wszystko, żeby uciec
z niewoli i znów walczyć przeciwko nim.
6
TA NIEZNOŚNA WIEDŹMA
Ten obraz dobrze pasował do Stefana Szyszki, który był
wesoły, towarzyski i uparty. Mierzył dokładnie metr osiem
dziesiąt, miał czarne, opadające z tyłu na kark włosy, niebie
skie oczy i wspaniałą budowę.
Jego prawą brew przecinała blizna, którą zdobył jako dwu
nastolatek w pojedynku o jedenastoletnią dziewczynkę, a
w lewym uchu nosił szeroką złotą obrączkę ślubną swojej
prababci. Blizna i obrączka nadawały mu wygląd pirata.
Nikt nigdy nie widział Stefana naprawdę rozgniewanego.
Spotykał się ze znajomymi, dużo się śmiał, mówiąc gestyku
lował i chętnie słuchał innych. Miał tylko jeden problem. Dla
Teksańczyka była to poważna sprawa. Alergia na konie.
Pepper Hodges był przyjacielem Stefana z dzieciństwa, a
w wieku dojrzewania stal się jego rywalem. Gdy Pepper do
wiedział się o alergii Stefana, starał się o to, by zawsze czuć
go było końmi. Potem jednak niektóre dziewczyny zaczęły
się skarżyć, że Pepper śmierdzi stajnią. Ponieważ Pepperowi
bardzo zależało na towarzystwie kobiet, zaczął się kąpać
i przebierać przed każdym spotkaniem. Pomogło to Stefano
wi, choć to nie dla niego Pepper zmieniał ubrania.
Cóż więc może robić Teksańczyk, który jest uczulony na
konie? Stefan sprzedawał samochody Chryslera, w tym także
dżipy. Zdobył tym serce swego dziadka, który był kierowcą
dżipa w Europie podczas drugiej wojny światowej. Z senty
mentu kupił samochód od wnuka, spodziewał się jednak zna
cznej zniżki. Była to jedna z najgorszych stron mieszkania
w miejscu, gdzie od pokoleń roiło się od krewnych. Wszyscy
oni uważali, iż przysługują im zniżki przy zakupach oraz
prawo, by urządzać Stefanowi życie.
- Kiedy się wreszcie ożenisz? - dopytywała się regularnie
matka Stefana.
- Gdy znajdę odpowiednią dziewczynę - odpowiadał nie
zmiennie.
TA NIEZNOŚNA WIEDŹMA
7
- To za długo trwa.
- Mam dopiero trzydzieści lat - bronił się Stefan cier
pliwie.
- Znajdź sobie jakąś miłą polską dziewczynę. Chcieliby
śmy doczekać się wnuków.
- Mam się ożenić z automatem do rodzenia dzieci?
Mama wzruszyła ramionami.
- Dlaczego nie? Ożeń się z jakąś sympatyczną, dobrą
dziewczyną, która ma mocne, szerokie biodra.
- Jeśli zacznę mierzyć wszystkim dziewczynom obwód
bioder, to mogę mieć problemy z ich tatusiami.
- Wcale nie. Wszyscy ojcowie chcieliby mieć takiego
zięcia. Sami pomogą ci mierzyć i jeszcze będą przy tym oszu
kiwać.
Stefan starał się nie tracić cierpliwości.
- Możliwe, że w małżeństwie liczą się nie tylko biodra
- zauważył.
Matka zerknęła na niego z ukosa.
- A oczekujesz czegoś jeszcze?
- Na przykład twarz. Moja żona musiałaby być chociaż
z grubsza podobna do ludzi. To są dla mnie podstawowe
rzeczy.
Mama niecierpliwie pomachała ręką, jakby odganiając na
trętną muchę. Do pokoju wszedł ojciec Stefana. Pani Szyszko
zwróciła się do niego i poskarżyła:
- Twój syn wybrzydza. Szuka piękności.
Pan Szyszko uniósł brwi ze zdziwieniem:
- A dlaczego by nie? Ma być gorszy ode mnie?
Jego żona rozpromieniła się i szepnęła do syna:
- Ojciec umie się zachować. Patrz i ucz się.
Stefan uważał, że trzydzieści lat to zbyt młody wiek, by
się ustatkować. Dokoła było tak wiele kobiet, spośród których
[ Pobierz całość w formacie PDF ]